سمير حافظ النواجى يكتب: صدفة

وبقينا نتقابل كده صدفه

وإحنا اللى كنا سوا صُحبه

نتقابل فى لمه

فى هُليله

أو حتى فى عزا ليله

ويمكن فى الزحمه نتقابل

بس بملامح كلها عِيره

.

نتقابل وقلوبنا سرحانه

والعين تيجى فى العين وما تشوفها

علشان السكينه سرقانه

إحنا اللى كنا بنتباهى بلمتنا

وكانت الناس بتحسدنا

ويقولوا حلوه وحدتنا

فاكرين إننا عيله

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ونِتفَرق ونتباعد

وقلوبنا لبعض عطشانه

نشتاق لقاعده تجمعنا

وكلام م القلب له معنى

ونتشاور ونتحاور

ويمكن فى كلامنا نتطاول

بس الحب يجمعنا

.

وكان فيه حاجه جوانا

كانت دايما تفكرنا

لو الدنيا تفرقنا

لابد فى يوم هنتلاقى

.

وأدينا بنتقابل كدا صدفه

وإحنا اللى كنا زمان صحبه