القارئة آلاء محمد شبل تكتب: بعتنى بالرخيص

انت اللى فتحت الباب ودخلت

انت اللى سكنت هنا جوا القلب

انا حبيتك لكن انت كارهني

انا حبيتك لكن انت هايني

كنت مفكره أن انت حاببنى

بس شوفتك معا وحده تانيه

و ماسك ايدها قدام عنيا

ساعتها كأنك غزتنى بسكين

 قطعت أنت كل الشراين

وخدتها ودخلت المول

وقعت أنا مـ الذهول

رجعت البيت وكنت بموت

وقتها صرخت بـ أعلى الصوت

قعدت استنيته لحد منتصف اليل

لقيته داخل وأنا مخبيه الدمعه

قولتله عايزه اتكلم معاك

غصب عنك او برضاك

سألته كنت فين الساعة عشره

كنت فكراك انسان وهتصون العشره

قالى فى الشغل هكون أنا فين …!

رديت مع حببتك فى المول

لما شوفتك ووقعت من الذهول

مهو اصلك واحد رخيص

مينفعش معاك الغالى

ضربنى بالقلم فتألمت

ولكن مسكتش واتكلمت

 دموعى نازله على خدى

كانت دموعى نزله بتهدني

انت اللى انا عشت عمرى عشانه

دا انا شلت قلبى و حطيتك مكانه

تبيعنى عشان وحده رخيصه

تبيعنى عشان وحده خسيسه

كنت غلطانه لما حبيتك

كنت غلطانه لما حبيتك